Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kolejna świetna książka Małeckiego. Uwielbiam komisarza Bernarda Grossa. Inteligenty, skupiony na celu, dociekliwy, honorowy. Mężczyzna, który od 10 lat opiekuje się żoną w śpiączce, kocha ją i pozostaje wierny, a myśl o innej kobiecie traktuje jako zdradę. Nie potrafi jednak rozmawiać z synem. Ale jest genialnym śledczym. Rozwiązuje zagadki, które od dziesiątek lat pozostają nierozstrzygnięte.
Wisielec w lesie, który na pierwszy rzut oka wskazuje na samobójcę sprawia, że zaginięcie sprzed 16 lat zostaje od nowa badane. Trup i dwie zaginione osoby mają bardzo wiele wspólnego, a obie sprawy sprytnie się przenikają. Małecki genialnie prowadzi intrygę. Po raz kolejny nie daje czytelnikowi szans na domyślenie się prawdy. Czytam na kolejną część, bo zapowiada się genialnie.

Kolejna świetna książka Małeckiego. Uwielbiam komisarza Bernarda Grossa. Inteligenty, skupiony na celu, dociekliwy, honorowy. Mężczyzna, który od 10 lat opiekuje się żoną w śpiączce, kocha ją i pozostaje wierny, a myśl o innej kobiecie traktuje jako zdradę. Nie potrafi jednak rozmawiać z s...

Rozwiń

Zwiń

Jeśli wydaje Ci się, że to jest prosta sprawa i wiesz kto zabił to masz rację. Wydaje Ci się. Mimo przesłanek czy nawet dowodów nic w tej książce nie jest takie jak myślimy. Przez ponad 300 stron Górski robi nas kolokwialnie mówiąc w konia. I idzie mu to genialnie. Na końcu mamy poczucie, że wszyscy daliśmy się wkręcić. Ale przecież o to chodzi w naprawdę dobrym kryminale, żeby odkładając przeczytaną książkę na półkę, czytelnik czuł się jak głupek.
Ale dość o czytelniku. W tej historii jest jeszcze jeden, nawet większy głupek - Komisarz Kruk. Bojkotuje własne śledztwo, daje się zmanipulować. I co z tego skoro na końcu okazuje się, że miał przeczucie... Skoro robił wszystko w taki sposób, że nikt mu nie wierzy. Odezwały się w nim stare demony, poczucie niesprawiedliwości, żal i stracił wszystko co miał, a właściwie jedyne co miał - pracę. Kruk to taki Komisarz, którego każda ofiara chciałabym mieć po swojej stronie. Każdy skrzywdzony, domagający się sprawiedliwości może mieć pewność, że nie będzie on miał litości dla zbrodniarzy. Nie jest policjantem wierzącym w literę prawa, w sądy. On wymierza sprawiedliwości na własną rękę. I chociaż w głębi duszy każdy z nas się z nim zgadza, chcemy myśleć, że nas stać na więcej, na wybaczenie, na danie mordercy szansy na odkupienie. Czy na pewno? Śledząc losy Kruka myślę "czemu, w imię czego, podkładasz się głupku". Śledząc historię zbrodni kibicuje komuś, kto potrafi być w tym wszystkim zero-jedynkowy, czarno-biały. Lubię Kruka. Nie rozumiem. Ale bardzo lubię tę postać. Trudna, ale do bólu sprawiedliwa.

Jeśli wydaje Ci się, że to jest prosta sprawa i wiesz kto zabił to masz rację. Wydaje Ci się. Mimo przesłanek czy nawet dowodów nic w tej książce nie jest takie jak myślimy. Przez ponad 300 stron Górski robi nas kolokwialnie mówiąc w konia. I idzie mu to genialnie. Na końcu mamy poczucie, ...

Rozwiń

Zwiń

Bardzo lubię Komisarza Kruka. Zawsze się w coś wplącze, ale jest przenikliwy, nieustępliwy i nie udaje, że zbrodniarzom należy się miłosierdzie.
Ktoś zabija prokuratorów i grozi prokuratorom. Powołana grupa śledcza nie ma żadnych wyników, a czas powoli się kończy. Prokurator, która domagała się skazania Kruka w poprzedniej części, teraz koniecznie chce go w swojej ekipie. Nie jako komisarza, ale... Konsultanta. Ktoś grozi jej śmiercią i wie, że jedyną osobą, której może zaufać jest ten nieustępliwy i nieprzekupny zdegradowany komisarz, pracujący obecnie w magazynie. Gdy wchodzi w grę jej życie, już nie zwraca uwagi na humanitaryzm i prawa bandytów.
Kruk podejmuje wyzwanie mimo że wszyscy próbują go zniechęcić. Czy dokona przełomu i dotrze do mordercy pierwszy? W tej części dedukuje dobrze jak zawsze, tylko, że zbyt wolno. Ktoś jest cały czas o krok przed nim. Kret czy genialny umysł?
Bardzo fajna część, trzymająca w napięciu. Skomplikowana zagadka, która z czasem zostaje dość prosto wytłumaczona. Czytelnik liczy na trochę inne zakończenie, ale... Musi mieć nadzieję, że to nie koniec historii Kruka. Mimo że od jakiegoś czasu już nie komisarza.

Bardzo lubię Komisarza Kruka. Zawsze się w coś wplącze, ale jest przenikliwy, nieustępliwy i nie udaje, że zbrodniarzom należy się miłosierdzie.
Ktoś zabija prokuratorów i grozi prokuratorom. Powołana grupa śledcza nie ma żadnych wyników, a czas powoli się kończy. Prokurator, która domagał...

Rozwiń

Zwiń

Nie lubię Marii jako bohaterki, nie wiem czemu, wolę Bernarda :) ale trzeba przyznać, że ma bardzo ciekawe sprawy. Jest uparta, zwraca uwagę na niuanse i szczegóły, nie odpuszcza. Dzięki temu rozwiązuje, wydawałoby się, przegrane sprawy sprzed lat.
Tym razem trafia na zaginięcie syna dawnego esbeka i brata aktualnego policjanta. Sprawa trafiła do archiwum X ponieważ jeden ze świadków po latach postanowił odwołać swoje zeznania. Niestety, zanim zrobił to oficjalnie zmarł. Maria podąża więc starymi tropami, aby złapać jakiś punkt zaczepienia. W tym samym czasie Zero Siedem będąc na zwolnieniu próbuje poukładać sprawy swojego nielegalnego biznesu. Jedna z kluczowych par nagle znika, co zagraża jego biznesowi i dobru klientów. Okazuje się, że jego sprawa łączy się z zagadką Marii. Zaczynają nieoficjalnie współpracować. Im bliżej prawdy docierają tym bardziej rodzina zaginionego utrudnia im zadanie i coraz więcej rzeczy się nie zgadza. A demony przeszłości powoli dotykają wszystkich.
Bardzo ciekawa historia, wciągająca, pełna zagadek i mylnych tropów. Było też sporo dynamicznych zwrotów akcji. Małecki to po prostu gwarancja dobrze spędzonego czasu.

Nie lubię Marii jako bohaterki, nie wiem czemu, wolę Bernarda :) ale trzeba przyznać, że ma bardzo ciekawe sprawy. Jest uparta, zwraca uwagę na niuanse i szczegóły, nie odpuszcza. Dzięki temu rozwiązuje, wydawałoby się, przegrane sprawy sprzed lat.
Tym razem trafia na zaginięcie syna dawn...

Rozwiń

Zwiń

Obowiązkowa lektura dla wszystkich rodziców i dziadków, a także osób biorących udział w wychowaniu dziecka. Najlepiej zacząć czytać przed planowaniem potomstwa, żeby się zastanowić czy rola rodzica jest na pewno dla mnie. Nie zdajemy sobie sprawy, że to najtrudniejsza rola w życiu i swoimi zachowaniem możemy zrobić dziecku krzywdę na całe życie. Szkoda, że nawet w szkołach rodzenia pomija się tak ważny aspekt psychologii dzieci. Musimy pamiętać, że dziecko to nie lalka, która zaprogramujemy tak jak nam się podoba metodami kar i nagród, tylko odrębna rozumna jednostka, z własnymi emocjami, lękami, potrzebami. Dzieci potrzebują empatii, miłości, zrozumienia, a nie tresury i nakazów. Szkoda, że 90% rodziców powiela błędy wychowawcze ze swojego dzieciństwa, umacniając przeświadczenie, że "dzieci i ryby głosu nie mają", albo, że "ja dostawałem klapsy i wyszedłem na ludzi" i kontynuują błędne koło agresji, samotności najmłodszych i braku zrozumienia. Wychowując ludzi, którzy w dorosłym życiu nie radzą sobie z emocjami, nie potrafią zbudować relacji, uciekają w używki, czy uważają, że tylko z pozycji siły coś osiągną. Książka nie w każdym rozdziale mówi jak należy postąpić. Obala mity wychowawcze, pokazuje błędy, które powielali nasi rodzice, ale przede wszystkim zachęca do wsłuchania się w potrzeby dziecka. Do budowania relacji rodzic-dziecko na zasadzie współpracy, a wybranego przez rodzica, jednostronnego modelu. Chcesz wychować samodzielnego, mądrego i poukładanego psychicznie człowieka? Przeczytaj. Nie raz, wracaj do tej książki na różnych etapach życia Twojego dziecka.

Obowiązkowa lektura dla wszystkich rodziców i dziadków, a także osób biorących udział w wychowaniu dziecka. Najlepiej zacząć czytać przed planowaniem potomstwa, żeby się zastanowić czy rola rodzica jest na pewno dla mnie. Nie zdajemy sobie sprawy, że to najtrudniejsza rola w życiu i swoimi...

Rozwiń

Zwiń

Bardzo dobra, kompleksowa książka. Pokazuje poród całościowo. Opisuje co się dzieje z organizmem, jakie mechanizmy zachodzą, obrazuje poród z perspektywy nie tylko kobiety, ale także dziecka. Trochę nie przekonują mnie argumenty, że kobiety decydują się na poród naturalny, bo "chcą się sprawdzić", czy "doznać czegoś mistycznego". Brakuje mi też informacji o tym, że w porodzie ważna jest głowa i nastawienie. Autorka zapowiadała, że poruszy ten temat, ale albo go pominęła, albo potraktowała tak lakonicznie, że w ogóle tego nie zarejestrowałam. Nie pomaga oswoić się ze strachem, nie uspokaja, po prostu wyjaśnia zasady. Warto przeczytać, ale czy poczujesz po niej spokój i gotowość? Nie wiem. Ja nadal czuję ogromny strach.

Bardzo dobra, kompleksowa książka. Pokazuje poród całościowo. Opisuje co się dzieje z organizmem, jakie mechanizmy zachodzą, obrazuje poród z perspektywy nie tylko kobiety, ale także dziecka. Trochę nie przekonują mnie argumenty, że kobiety decydują się na poród naturalny, bo "chcą si...

Rozwiń

Zwiń

Gorzka jak zwykle niezawodny. Świetna intryga, mylne tropy i wątki, które niby oddalone, zawsze jednak się łączą. Trochę męcząca jest ta przeszłość ciągnąca się za Zakrzewskim, ale mimo wszystko autor jakoś to motywuje :) nie podoba mi się jedynie sugestia "emerytury", ale może to tylko takie droczenie się z czytelnikiem.
Po raz kolejny autor dotyka strefy psychicznej i odbicia traumy z dzieciństwa w dorosłym życiu. Niewiarygodne co potrafi nasz mózg, aby uchronić nas od złych wspomnień. Ile osobowości wytworzyć, żeby pomóc zapomnieć o bólu i upokorzeniu. Książka jak zwykle przerażająca - nie w kontekście tortur, flaków i krwi, ale straszliwego krzywdzenia małego dziecka, zarówno psychicznie jak i seksualnie. Chyba najbardziej wymyślne tortury łatwiej czytać, niż ból bezbronnego dziecka. Które z czasem zaczyna patrzeć na siebie jak na anioła. Bo przecież tylko anioł jest w stanie wyrwać się z piekła. Ma na tyle silne skrzydła, że może stać się nawet aniołem stróżem Zakrzewskiego i zabijać wszystkich, którzy mu przeszkadzają w prowadzeniu śledztwa. Jak zwykle bardzo dobra, wciągająca książka.

Gorzka jak zwykle niezawodny. Świetna intryga, mylne tropy i wątki, które niby oddalone, zawsze jednak się łączą. Trochę męcząca jest ta przeszłość ciągnąca się za Zakrzewskim, ale mimo wszystko autor jakoś to motywuje :) nie podoba mi się jedynie sugestia "emerytury", ale może t...

Rozwiń

Zwiń